- پیمان ساختن
عهد بستن و قول و قرار گذاشتن برای انجام دادن کاری، پیمان بستن
معنی پیمان ساختن - جستجوی لغت در جدول جو
- پیمان ساختن (هََ تَ بَ)
عهد بستن:
دولت و پیروزی و فتح و ظفر هر ساعتی
با تو سازند ای ملک میثاق و پیمان دگر.
سوزنی
دولت و پیروزی و فتح و ظفر هر ساعتی
با تو سازند ای ملک میثاق و پیمان دگر.
سوزنی
- پیمان ساختن
عهد بستن: دولت و پیروزی و فتح و ظفر هر ساعتی با تو سازندای ملک، میثاق و پیمان دگر. (سوزنی)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(هَِ)
لغت نامه دهخدا
ترتیب جنگ دادن. رزم بنیاد کردن. حرب آغازیدن:
نشان ده که پیکار سازم بدوی
میان یلان سرفرازم بدوی.
فردوسی.
بکش هرکه پیکار سازد به ده
همه کهترانند یکسر، تو مه.
فردوسی
نشان ده که پیکار سازم بدوی
میان یلان سرفرازم بدوی.
فردوسی.
بکش هرکه پیکار سازد به ده
همه کهترانند یکسر، تو مه.
فردوسی
(هََ)
لغت نامه دهخدا
پیمان گسلیدن، شکسته شدن عهد:
وفا از که جوید که پیمان گسیخت
خراج از که خواهد که دهقان گریخت.
سعدی
وفا از که جوید که پیمان گسیخت
خراج از که خواهد که دهقان گریخت.
سعدی
(هَمْ بَ لَ)
لغت نامه دهخدا
عهد داشتن:
عمری است که با عشق تو پیمان دارم
خون دل و غم بسینه مهمان دارم
چون کوه بسودای تو در وادی غم
آتش بجگر آب بدامان دارم.
علی میرزابیک درمنی (از آنندراج)
عمری است که با عشق تو پیمان دارم
خون دل و غم بسینه مهمان دارم
چون کوه بسودای تو در وادی غم
آتش بجگر آب بدامان دارم.
علی میرزابیک درمنی (از آنندراج)
(پَ وَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
دارو ترتیب دادن برای مداوا، علاج کردن. چاره کردن:
نباشد پزشکش کسی جز که شاه
که درمانش سازد به گنج و سپاه.
اسدی.
کید (پادشاه هند) دراندیشید و گفت چه درمان سازم این کار را. (اسکندرنامه، نسخۀ سعید نفیسی).
گفت از این نوع حکایت که تو داری سعدی
درد عشق است و ندانم به چه درمان سازم.
سعدی
نباشد پزشکش کسی جز که شاه
که درمانش سازد به گنج و سپاه.
اسدی.
کید (پادشاه هند) دراندیشید و گفت چه درمان سازم این کار را. (اسکندرنامه، نسخۀ سعید نفیسی).
گفت از این نوع حکایت که تو داری سعدی
درد عشق است و ندانم به چه درمان سازم.
سعدی
ترتیب جنگ دادنرزم بنیاد کردن: نشان ده که پیکار سازم بدوی میان یالن سر فرازم بدوی. (شا. لغ)
پیمان گسستن، شکسته شدن عهد: وفا از که جوید که پیمان گسیخت خراج از که خواهد که دهقان گریخت. (سعدی)
عهد داشتن: عمریست که با عشق تو پیمان دارم خون دل و غم بسینه مهمان دارم. (علی میرزا بیک درمنی)
